بررسی رابطه بین یافته های اپیدمیولوژیک با عوارض دیررس بیماری های ناشی از گاز خردل گوگردی در ۵۰۰ مصدوم شیمیایی ایرانی (پس از ۱۵ سال)، ۱۳۸۰

سابقه و هدف : تماس با گاز جنگی خردل گوگردی موجب بروز عوارض متعدد شناخته شده جسمی و معلولیت های فیزیکی و اجتماعی در دراز مدت می گردد. اما تاثیر و بررسی رابطه فاکتورهای دموگرافی-اجتماعی در شدت ضایعات ایجاد شده در طی زمان طولانی سپری شده از وقوع حادثه تاکنون مورد ارزیابی نگرفته است.   مواد و روش ها: در این تحقیق 500 مصدوم شیمیایی مرد با معیارهای مشخص تماس با گاز انتخاب شدند و 80% توام با عوارض چشمی و بیماری های ریوی شناخته شده از گاز را با درجات متفاوت ناتوانی دارا بوده اند.   یافته ها: 500 مرد مصدوم با متوسط سن 5.2±36.5 سال انتخاب شدند. 69.2% الگوی تنفسی انسدادی ریوی خفیف و عوارض چشمی خفیف 97% متاهل، 75.7% دارای سه فرزند و کمتر 92.8% شاغل و 27.2% در استان های مرطوب زندگی می کردند و تنها 37.3% از وسایل حفاظتی استفاده کرده اند. رابطه معنی داری بین شدت ناتوانی ریوی و عوارض چشمی با استفاده از وسایل حفاظتی در این تحقیق بدست نیامد. نتیجه گیری و توصیه ها: استفاده از وسایل حفاظتی در برابر گاز از میزان عوارض می کاهد. اما افراد مورد مطالعه از آن به میزان کم استفاده کرده اند با این وجود میزان عوارض دیررس و ناتوانی ایجاد شده پس از سالیان دراز از زمان تماس در غالب موارد خفیف می باشد. ممکن است علت این یافته در رابطه با خدمات پزشکی به موقع و مناسب و زندگی در آب و هوای مرطوب باشد و همچنین میزان عقیمی نیز بسیار پایین بوده است.